1960'li yillarin sonu ve yetmisli yillarin basindan itibaren, bilime olumsuz bir bakis acisiyla yaklasan ve bilimin yuzyillardir suren hegamonyasini sorgulayan bir sosyal ve dusunsel hareket ortaya cikti.

Kendi icinde ne teorik ne de pratik bir butunlugu olmayan,

Anarsist bilgi kuramlari, postmodern dusunceler ve bilim karsiti fikirler, kisisel fikrime gore bilime ve bilimsel dusunceye buyuk zarar veren fikirlerdir. Hatta bu tur tartismalar cercevesinde, 20. yuzyilin ikinci yarisindan itibaren, sanki bilimde bir kriz varmis, daha onceki tipik bilim anlayisi artik tikanmis ve cozum uretemez olmus havasi yaratilmis ve bu alternatif fikirlerle bilimsel ugras kirletilmek ve metafiziklestirilmek istenmistir.

Bilim, kendi bulgularini curutmeye calisan tek bilgi kaynagidir. Bilgi alanindaki diger tum etkinlikler, kendi iddialari ve fikirlerine yonelik belli bir taraf tutma egilimi gosterirler. Sadece bilimin kendi zayifliklarini bulup ortaya cikartmak icin gelistirilmis yontemleri vardir ve bu islem bilimsel etkinligin bir parcasidir.

Insanoglu nasil bilgi edinir?

Insanoglu, 1) Kendi gozlem ve tecrubelerine dayanarak, 2) Guvenilir kisilerden (genellikle yasca daha buyuk veya toplumda konum olarak daha yuksek kisilerden) aktarilan tecrubelere dayanarak, 3) Bilincli bir bilgi edinme yontemi kullanarak (gunumuzde bilim) bilgi edinir.